Witte wolken

Wolkenveren
drijven stil als
engelenvleugels,
de Schepper ter ere.

Witte wolkenwatten
lossen zich op in
hemelblauw.

Andere, grauw,
rijgen zich aaneen.
De zon, sterker kracht,
jaagt ze altijd weer uiteen.

Alle wolkenluchten, 
verdampend, vluchten,
door steeds overwinnende
zonnewarmte, toch altijd weer.
Elke keer als je dat écht ziet is
steeds bijzonder en werkelijk apart.

De tijd nemend te kijken
als een kind, raakt het
je diep in het hart.

Het wolkenspel
vertelt symbolisch
wat een mens verlangt,
als ruwe donkere wolken
zijn of haar leven dreigend
korte of lange tijd bevolken.

Zegt ook: wolken zullen oplossen,
verdwijnen als sneeuw voor de zon,
deze zal heldere hemel te zien geven,
ook na meest gevreesde donkere nacht.

juli 2018 {jcomments on}