Even bij stil staan

Even vragen wij ons af,
dikwijls maar heel even,
wie ons ook vandaag
weer ons voedsel heeft gegeven.

Even, dikwijls maar heel even,
staan wij een momentje stil
bij de bron van ons leven
die ons steeds weer voeden wil.

Dikwijls nog veel minder
buigen wij in dank ons hoofd
ondervinden geen hinder
van beloftes door ons beloofd.

Slechts even dringt tot ons door
dat voor onze spijs en leven
Zijn eigen leven aan het kruis verloor
Die ons dagelijks voedsel wil geven.