Gebedstijd is geen verloren tijd......

 Ik weet dat veel geschreven is,
over: “Hoe vaak te bidden ?”
Maar ’t is ook een getuigenis:
“Met Jezus in ons midden,
dan worden we als mens heel klein,
we spreken zachte woorden…
Een sfeer ontstaat, ontzettend fijn,
Hij is ’t,  die naar ons hoorde!”
 
“We leggen onze lasten neer,
er valt zoveel  te vragen!
Heb toch geduld met ons, o Heer,
help onze last te dragen. “
En als die afgenomen wordt,
dan stijgt  in ons een vrede,
die voelbaar, tastbaar ons omgordt…
“God  is een God van heden!”
 
Wij baden ’s avonds in de week,
en ’s morgens vroeg voor zeven.
Wij zongen en als niemand keek,
was er een traan soms even….
Wij dachten aan vervolgde kerk,
de maatschappij, hoe te regeren ?
Ook Israël vandaag, Gods werk;
blijven zijn heil begeren.
 
De kerken, in gebed centraal,
in aantal steeds wat minder .
Verlating  plaagt ons allemaal,
zij geeft Gods werk veel hinder.
Maar wat tenslotte overwint,
dat is  het  vast geloven,
te weten:  “Ik ben hier Gods kind!”
dat brengt een juichtoon boven.
 
Zeg  nu toch “Amen!” allemaal,
dank God voor al Zijn gaven.
En vieren wij Zijn liefdemaal ?
Hoe veilig voelt die haven ! -
Gemeenten Gods, sluit u aaneen,
weet dat u méér kunt geven.
Zet Jezus weer op nummer één.
Hij schenkt ons eeuwig leven !
…………………………………………………..
(n.a.v. ervaring  bij gebedsgroepen)