Soms waaien stormen door mijn hart
en bomen buigen in mijn ziel
mijn lichaam zal niet breken
mijn wil blijft onverbrekelijk rechtop.
Als winden kusten teisteren en beuken
golven over kribben en dammen slaan
duinen verplaatsen, doen verstuiven
en stromen water over velden gaan.
Pijnen kan ik niet keren nog ontlopen
lasten te tillen zijn mij dikwijls teveel
dorst naar vrede is bijna niet te stillen.
Toch blijf ik in stilte hopen op erbarmen
bevrijding van druk en zware last, vragend:
"Heer neem mijn hand die smekend tast"
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.