Hoe troosteloos kan de aarde lijken
in het late gure herfstweer
als de bloemen onder kou bezwijken
en de zon schijnt bijna niet meer.
Hoe droevig zijn dan de mensen
die niet vertrouwen op betere tijd
en klagelijk zijn hun wensen
met Uw bedoelingen zeer in strijd.
Hoe schoon is het vooruitzicht
dat ieder jaar ons weer toont
gewezen vanuit Uw schone licht
dat eens ons geduld wordt beloond.
Zoals ook na ’s werelds donkere dagen
door kou en leed, weer zon zal schijnen
zal na een moedig lasten dragen
alle pijn en angst weer verdwijnen.
Zullen ook na onze aardse onlusten
onze lichamen te ruste eens gaan
bij U in hemelsparadijs onze zielen rusten
en daar in Uw hemelse tuinen staan.
