Als kostbaar goud

In deze wereld vol gevaren
moet ik mijn kinderen laten gaan
ze leefden veilig onder onze hoede
waar ze gingen, waar ze staan.

Maar nu ze groter worden
zou ik ze graag beschermen
zij gaan vaak hun eigen weg
wilt U, o Heer zich over hen ontfermen.

Ik zal U, o God niet vragen
wil hen voor elk kwaad behoeden
geef ze inzicht, wijsheid en verstand
op hun levensweg als er stormen woeden.

Al zijn de golven hoog
van de grote levenszee
houd hen vast, laat hen niet los
ga onzichtbaar met hen mee.

Mochten zij vallen op hun levenspad
in de woeste kolkende zee
strek dan Uw hand naar hen uit
houd ze vast ga met hen mee.

Omklem hun handen houd ze vast
als ze op hun levenspad eens stranden
schrijf ze in het Boek des Levens
onuitwisbaar in de palmen van Uw handen.

Ik moet mijn kinderen laten gaan
Gij schonk ze mij als kostbaar goud
niemand rukt ze uit Uw handen
als Gij ze in de schaduw van Uw vleugels houdt.