Altijd een kind van God

Een kind van God, blijft niet verstoken
Van onrust, zorgen, pijn, verdriet
Maar op momenten dat God haar “verliet”
Zij eenzaam en bang in haar hoek zat gedoken
Hield Hij haar vast
Droeg mee de last
Alleen, ze zag het niet!

Een kind van God, dat moet bezwemmen
De zee van onmacht en van haat
Waar lijkt dat liefde haar wezen verlaat
Heeft moeite de golven van wanhoop te temmen
Maar Hij houdt vast
Draagt mee de last
Zodat zij niet vergaat!

Een kind van God kan dan verstommen
Wanneer Zijn kracht zich openbaardt
Haar trots en weerstand zo lang opgespaard
Zal Hij dan vervangen door Zijn heiligdommen
Hij houdt haar vast
Neemt weg de last
Waardoor de storm bedaart

Een kind van God ziet na het strijden
Door onrecht, haar wreed toegedaan
Zij heeft niet alleen de stormen doorstaan
God week in die tranen geen tel van haar zijde
Hij hield haar vast
Droeg alle last
Hij was met haar begaan

Hoe heerlijk dat een kind van God
Ondanks het zelf proberen
En Hem de rug toe keren
Gedragen blijft in Zijn genade
Zelfs waar zij Hem zo dwars verraadde
Zij bleef een kind van God