Ik mocht er laatst een paar ontmoeten
en niet dat zij mij zo ineens
vanuit de hemel blij begroetten,
maar aan hun liefdevolle stem
wist ik dat zij van boven kwamen,
toen uit hun woord vergeving sprak,
waar ik mij eigenlijk moest schamen.
De engelen zijn onder ons.
Hoewel 'k hun vleugels niet ontdekte
voelde ik armen om mij heen
die zich vol mededogen strekten.
Ze droegen blij mij naar omhoog,
waar je als mens niet zelf kunt komen
en hebben zonder woordenstroom
wat mij bezwaarde weggenomen.
De engelen zijn onder ons.
Misschien dat anderen dit zeggen,
als wij ook onze arm spontaan
en stil om de vermoeiden leggen.
Want door zo'n liefdevol gebaar,
juist als de woorden ons ontbreken,
kan God in een verslagen hart
Zijn onvolprezen licht ontsteken.