en je ziet het ze niet aan,
maar er zal toch heel wat, denk ik
door die zusterhoofden gaan.
O, ze slaan dan wel hun kruisen
en ze danken God gedwee,
maar misschien draagt elke zuster
ook haar eigen kruisje mee.
Zestig zusters in een klooster,
waar je heel wat kruisen ziet,
maar dat eigen kleine kruisje,
ach, dat weet je dikwijls niet.
Dat wordt eenzaam meegedragen
en soms even opgetild,
als een hand, een arm vol liefde
ongeziene smarten stilt.
Zestig zusters in een klooster,
biddend tot de avond daalt,
ieder handenpaar gevouwen
tot de Heer het huiswaarts haalt.
Dan is er een kruisje minder
in dat stille kloosterhuis,
maar de draagster zonder zorgen
veilig bij haar Schepper thuis!
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.