die ons van de and'ren scheidt.
Wij aan deze zijde,
zij reeds in de eeuwigheid.
Als je stil kunt worden,
ondanks je te dragen pijn,
voel je dat ze dichter,
dan je waarneemt, bij je zijn.
't Is ons niet gegeven
om te zien hoe zij bestaan,
in de sfeer der liefde
ongebonden verdergaan,
levend in Gods vrede,
in het altijddurend licht
en de warmte smakend
van Zijn vriend'lijk aangezicht.
Slechts een spinrag is het
die hen aan ons oog onttrekt,
waardoor wij niet merken
dat hun arm zich hunk'rend strekt
om ons te omhelzen
met een woordenloze groet.
Eenmaal wordt het zichtbaar,
als ons hart hun hart ontmoet!
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.