Fatamorgana-oase

Dwars door dorre stoffige vlakte
door een woestijn van gloeiend zand
zoek ik naar verkoelende oase
hopeloos bijna beroofd van verstand.

Vind geen schaduw om te rusten
slechts een fatamorgana aan 't verschiet
spiegelbeeld van waan en zelfbedrog
zelfs enig voedsel vind ik niet.

Uiteindelijk valt mijn oog op rijke oase
met palmbomen en spuitende fontein
maar ik keer terug op mijn schreden
het zal wel weer een drogspiegel zijn.

Zo meed ik bewust mijn enige redding,
ben doelloos de woestijn weer ingegaan
keerde mij af van hoop en horizon
en kwam alleen voor zorg en moeite staan.

Toen, in die eindeloze zandzee
ontmoette ik een vreemde man
Hij riep mijn naam en nam mij mee
terug naar die rijk gevulde oase.

Hij liet mij water drinken uit zilveren fonteinen
en wees mij rustige schaduwrijke plaats
daar voedde Hij mij met brood en hemelse spijzen
daarna kon ik weer gesterkt voorwaarts gaan.