Loslaten, maar hoe?

Al zoveel jaren ben ik alleen
Begrijp me goed, ik heb vele lieve mensen om mij heen
Maar nog steeds niet die ene speciale
Die al het beste in mij naar boven kan halen
Er worden af en toe in bedekte termen grapjes over gemaakt
Met een lach laat ik lijken of het me niet raakt
Maar van binnen voel ik het nog lang branden
En weer vouw ik machteloos mijn handen
Heer, schenk mij toch die ene man
Waar ik in voor- en tegenspoed op steunen kan
Heere, ik zou zo graag zelf een kind willen krijgen
Om daarna te vervallen in een stil zwijgen
Eigenlijk zou ik het moeten loslaten
Mij er niks van aantrekken als mensen weer eens over me praten
Soms lukt dat ook voor even
Totdat er weer een lollige opmerking over mijn vrijgezelle status wordt gegeven