wij de ranken in Gods gaarde,
eenmaal dienend als de vruchten
van een diep doorploegde aarde,
groeiend, bloeiend tot genieting,
in volkomenheid verkoren,
om Hem, die ons eens gevormd heeft,
rijk aan schoonheid te behoren.
Stormen onze ranken teist'ren,
maar verankerd in Zijn gronden
wordt voortdurend de bescherming
op Gods akkerwerk gevonden.
Stil ons koest'rend in de stralen
gaat een wond're vrucht zich weven,
die na tijden van beproeving
't zoete aan de oogst zal geven.
Nu nog aan de stam verbonden
kunnen onze sappen vloeien
en de vruchten als een sieraad
rijpend in Gods wijngaard groeien,
maar eens zal de oogstdag komen,
wordt wat knelde weggenomen
en bevrijd zijn wij bij Hem die
ons geplant heeft aangekomen!
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.