Bange harten

Wat weet ik er eigenlijk vanaf
van vuile bommen en van doodsangst
wanneer maakte ik het mee
was ik banger nog dan bang

wanneer liet ik alles achter
om te vluchten als een dier
opgejaagd als aangeschoten wild
zonder uitkomst in het vizier

wanneer had ik niet te eten
kromp mijn holle maag in pijn
was het water slecht en schaars
kon ik slechts uitgeput wanhopig zijn

wat kan ik bieden anders dan mijn tranen
maar ach, wat hebben zij daaraan
mijn God, zeg mij hoe lang nog
moeten duizenden vluchtend gaan

ik buig mijn hoofd en zwijg
stil stijgt naar U mijn bede
Heer, heb meelij, Heer onferm U
over bange harten, er wordt zo veel geleden