De Vreemdeling

zij zagen hem lopen langs de straten
was nooit met iemand aan het praten
niemand kende iets van zijn levensverhaal
een vreemde met een onverstaanbare taal
 
hij ging met ietwat gebogen schouders
toonde daardoor een tiental jaar ouder
zijn ogen lagen diep en keken verward
of hij niets meer van ’t leven had verwacht
 
hij woonde in ‘n verkrotte buurt van de stad
waar geen buur ‘n goed woordje voor hem had
of ’t was dat hij een luilak was die niets deed
- toch was er een God die op hem neerkeek
 
op een dag werd hij weggehaald uit zijn huis
en kreeg in een verzorgingsinstelling een thuis
zuster verpleegster trachtte met hem te spreken
hij kreeg er eten en velen waren hem genegen
 
de vreemde kreeg het gevoel dat hij iemand was
dat  alle kilte en afkeer hier plots voor hem brak
de zusters namen hem bijtijds mee naar de kapel
en bidden met zijn hart leerde hij toen heel snel…