Hij schudde met zijn blikje voer
floot er gedempt een deuntje bij
want mijn duifjes kennen mij
dacht hij tot hij het uiteindelijk opgaf
de prijzenpot al lang voorbij
Maar ’s morgens bij het dagelijks karwei
op het rood gloeiend pannendak
een onverwacht - koekeloer -
blij zag hij door beklad nokkenglas
dat zijn geringd duifje thuisgekomen was
zijn hart sloeg van vreugde een slag over
Hij blikte naar de wolkenloze hemel
zomaar dankbaar voor dit moment
maar wie de stem van de Vader kent
- kom kom kom - hoorde hij
en toen voelde hij zich als betoverd
zo vrij dat hij vloog naar omhoog
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.