Die eerste knuffel van de kids
na de versoepeling,
je voelt van alle kanten
de verademing,
je hart stroomt vol,
wat heb je dit gemist,
die tere armpjes om je heen
en toch
de angst nog niet gewist.
Je geeft je zo graag over
aan dit intens moment
maar voelt je bijna schuldig,
wordt niemand zo besmet?

Op hoop van zegen bid je
wanneer je huiswaarts rijdt,
je kunt weer even teren
op deze heerlijkheid.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment