Het kruis staat klaar op Golgotha.
De Heer hangt er straks aan.
Terwijl ik onderaan de heuvel sta,
zie ik het op mijn netvlies staan.

De pijn, die Jezus voor mij droeg,
is werkelijk ongekend.
De spijkers die men om mij in Hem sloeg
zijn scherp, snijdend; iets dat nooit went.

Ik zie het met verschrikking aan,
maar dankbaar ben ik ook.
Immers, het geeft mij een nieuw bestaan,
als Hij Zijn vuur in mij opstookt.

Dat vuur - de Geest - brandt sinds ik koos
voor Hem; mijn hart is Zijns.
Soms voel ik mij sterk, maar soms ook broos.
Toch... dit kruis maakt mij eerstelijns.

Ja, ik ben een kind rechtstreeks van Hem,
mijn Vader en mijn God.
Vanaf het kruis weerklinkt Zijn stem:
Ik ben jouw heil, jouw Rots!