De wereld gaat op slot,
het virus in ons leven slaat toe.
Lijden wordt realiteit,
brengt mensen tot elkaar.

Ons land gaat op slot,
eenzaamheid maakt ons onzeker.
Onzekerheid neemt de overhand,
het waarom geeft geen antwoord.

Ons land gaat op slot,
oorlogstaal nemen we in de mond.
Hoop ontstaat,
tegen beter weten in.

Wij gaan op slot,
piekeren in deze lijdenstijd,
omdat we hopen op betere tijden,
waarin balans ons leven zal herstellen.

Ons land gaat op slot,
in deze 40 dagen tijd,
met als perspectief,
de lente,
licht van de wereld.

De lijdenstijd gaat niet op slot,
want na deze veertig dagen,
gloort er lente aan de horizon,
opstandig tegen het lijden in.

Het paasfeest gaat niet op slot,
ook al sluiten de kerken en kapellen,
Want de opstandingsmorgen,
geeft de hoop,
die niemand meer verwacht.

De lijdenstijd gaat niet op slot,
omdat het verhaal van de opstanding,
altijd licht aan het einde van de tunnel zal zijn,
de eenzaamheid laat verdwijnen.