Kruisiging (sonnet)

Het ging gewoon zoals het anders ging,
nou ja, nu was de middelste een koning,
vandaar dat hij daar in het midden hing,
ere wie ere toekomt als beloning,

dan breekt de tijd van doelloos wachten aan,
getreur, geschreeuw, tranen aan alle zijden,
totdat de schurken echt zijn doodgegaan
en er een einde komt aan al het lijden,

maar dan: de hele aarde schudt en beeft
en drie uur is het donker als een zwarte nacht
nadat die middelste gesproken heeft,

de echo klinkt nog na: het is volbracht,
dit hebben de soldaten echt nog nooit beleefd,
dit is Gods Zoon, wie had dat ooit gedacht!