Waak en Bid

Waak en bid
en zit,
niet al slapend neer;
het doet de Heiland zo zeer!
Hij, die de weg moest gaan; alleen,
was er dan niet één,
die Hem hierin steunde?
Niet wakend,
zelfs niet biddend,
als de Heiland kreunde:
Vader, indien mogelijk;
laat dit aan mij voorbij gaan!
Alleen gedaan,
werd door Hem Zijn zielenstrijd;
dragend 's Vaders toorn,
tegen mijn zonden!
Versta ik het hoe Hij lijdt?
Hoe mijn slapen Hem steekt als een doorn!
En....? Werden Zijn wonden verbonden?
Nee....! Hij ging alleen!
Waarheen?
Naar Golgotha;
er was voor Hem geen genâ!
Hij berustte in 's Vaders wil;
dat maakte Hem sterk en stil;
tot de diepste strijd gereed!
Hij legde "af"; Zijn goddelijk "kleed"
en trok aan mijn zondaars"pak"!
Ging als een Lam zo mak,
voor mij de zondaar,
naar het "altaar"!
Heiland, behoed me toch voor slapen,
schenk mij daartegen Uw Woord als wapen.
Heere, het is mijn diepst verlangen,
om onbevangen,
heel mijn leven,
U te geven!
Heere, U weet dat ik U ken;
U weet hoe zwak ik ben.
Leid mij door Uw Geest,
dat die mij Uw Woord "leest",
mij reinigt en geneest!

(n.a.v. Mattheus 26:41)