Er zijn soms van die dagen
waarop neerslachtigheid
zich van mij meester maakt
en alleen duisternis
mij lijkt te omringen.
Een kleinigheid maakt dat ik
uit mijn evenwicht raak
en het lijkt
alsof er alleen maar zorgen
en problemen zijn.
Dan laat God mijn oog
vallen op een woord,
dat mij weer laat zien
het doel
van mijn bestaan.
Hij verlangt ernaar
dat ik zal leven tot Zijn eer,
Hem groot zal maken
en Hij belooft daarin
steeds met mij mee te gaan.
Ik weet, de boze schept vreugde
in het kwellen van mensen,
het hen moeilijk te maken,
ze te sarren met veel moeite,
verdriet en pijn.
Maar nu, vandaag, kies ik ervoor
mijn neerslachtigheid
van mij af te werpen,
Zijn grootheid te zien
en daarvan te zingen.
Heer,
U wil ik prijzen.
Uw grote Naam verhogen.
Zingen van Uw liefde en trouw.
Zingen van Uw grote mededogen.
Dat zo mijn loflied tot Uw troon zal rijzen.
Heer,
U wil ik loven.
Van Uw grootheid zingen.
Vertellen hoeveel U van ons houdt.
Hoe U ons steeds opnieuw zal omringen
en hoe U wacht, op een ieder van ons, daarboven.
Heer,
U wil ik danken.
Voor alles wat U gaf aan mij.
Voor alles wat U voor mij hebt gedaan.
Ik kan alleen maar zingen: Hoe groot zijt Gij.
Ja, mijn lied zal weerklinken met vreugdevolle klanken.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.