wat moeder in haar jonge jaren
voor haar eens heeft gedaan;
ze rijdt haar in een wagen
omdat ze zelf niet meer kan gaan.
Maar kind'ren tonen nog een lach
een blik van blij herkennen
en kraaien van plezier
om elke nieuwe dag.
Of moeder nog wat ziet
en weet wie haar komt rijden,
ze weet het werkelijk niet.
Een rauwe kreet
is alles wat ze hoort,
een schreeuw, gegil,
is dat het dankbaar woord?
Ze komt heel trouw,
haast elke dag.
Teert ze nog steeds
op moeders laatste lieve lach?
En blijft de zorg
de liefde van 't voorbije leven,
het werk voor haar gedaan
haar deze krachten geven?
Ze komt eenvoudig, trouw.
'Moederje, 't geloof in God,
in liefde en in leven
heb jij mij voorgedaan,
ik wil je deze liefde geven
omdat ik van God
en van jou hou!.'
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.