Dit jaar breekt op 20 maart de meteorologische lente aan.
Na een week vorst en dik pak sneeuw in het hele land
zie je al tal van kleine kwispelende bloemen staan.
Al voordat de wereld wit werd zag je ze gluren,
sneeuwklokjes en madeliefjes vooral en nu
ook krokussen en narcissen bij de buren,
wat is een maand te vroeg aan de hand,
het valt me op, toch zeker ook wel u?
Het is vandaag een lentedag,
het weer is weer eens van slag,
wereldwijd al de hele nieuwe eeuw:
waar het koud hoort te zijn is het warm,
in warmste gebieden liggen hopen sneeuw.
Inwendig denk je ergens toch aan luchtalarm?
Vandaag zonder je jas aan buiten lopen,
verwarming uit, je ramen en deuren open.
Deze uitgelezen dag waarop van alles kon:
wandelen, fietsen, zitten en liggen in de zon.
Strak licht hemelsblauwe lucht,
zonder wolkjes, geen vogelvlucht.
Stille wereld, zo onwerkelijk sereen.
Je vraagt je af: “Waar moet dat heen?”
In steeds toenemend aantal dagen
komen angstige én hoopvolle vragen.
Zoals het gaat, hoelang ziet God het aan?
Alles in barensnood heeft niet HIJ gedaan!
Elk mooi, lief, goed moment geeft God,
Hij vraagt ons er dankend van te genieten,
ons vooral geen zorgen te maken voor morgen:
op Zijn tijd bepaalt Hij rechtvaardig ons levenslot.