Dat is vast voldoende

Wat zal ik zeggen
bij uw groot verdriet?
Ik weet het niet.
Ik denk aan Job,
hij raakte alles kwijt,
zijn kinderen, zijn vee.
Hij had vier vrienden
en die leefden mee.
Ze zaten bij hem,
zeven dagen in
zwijgend mede - lijden,
het beste medicijn,
alleen door er te zijn.
Zo wil ik in gedachten
voortdurend bij u zijn
en God eerbiedig vragen,
of Hij u alle dagen,
wil helpen om de
zware last te dragen.
Meer hoef ik niet te doen,
want dat is vast voldoende,
voor u, voor mij.