Ik ben een zoon van mijn vader,
maar dit heb ik altijd geweten,
zelfs de mensen om me heen
zijn het nu nog niet vergeten.
 
Mijn vader was het eens met
die ene man in Duitsland,
en stond toen eerst 100%
met velen aan zijn kant.
 
In de oorlog had hij al spijt van
zijn keus die hij had genomen,
maar er was voor hem geen
mogelijkheid om daar weg te komen.
 
Maar al heeft hij ook goede
dingen voor het verzet gedaan,
men ziet hem nog steeds
als een landverrader aan.
 
Maar waarom kijken sommigen
mij nog steeds niet aan,
ik kan niet helpen dat mijn wiegje
bij mijn vader en moeder moest staan!