het lichaam raakt moe en versleten
we gaan steeds meer vergeten
de rimpels hebben hun eigen verhaal
hoe ging het ook allemaal
elke ademtocht leidt naar het moment,
dat geen aardse toekomst meer kent
de tijdshorizon als ondergaande zon
wordt licht dat oprijst uit de eeuwige bron
in de verte schijnt het warme licht
de liefdevolle stilte komt in zicht
vertrouwen komt je tegemoet
er is niets meer wat nog moet
voorbij de gedachten
de geliefden die wachten
zij worden zichtbaar en nodigen uit
wenken met onhoorbaar geluid
ons wacht de geborgenheid
door het geloof voorbereid
de Geest die van het lichaam wint
schenkt ons de woorden
je bent welkom Mijn lieve kind.
