Je meent in mistige
gevleugelde dromen
Ergens in de hemel
terecht te komen
Je ontwaakt en zucht
is de hemel zo
Tot er in de loop
van de alledaagse sleur
Een seraf met een staf
je dorstige lippen aanraakt
Al weet je niet wat er gebeurt
je bespeurt weer kleur
Niet alleen wit zwart
in de regenboog van je hart