Zoveel woorden zijn gesproken, die mij van U vertelden, Heer,
maar mijn hart was als een rots, ik hoorde en luisterde niet meer.
De Heer is mijn herder, de eerste woorden die klónken, ik echt hóórde,
mij fluisterend in mijn nekvel grepen, al hoorde ik ze zo vaak voorheen,
vielen in de eerste spleet, schudden zo heftig dat fundament van steen
dat ik nóg plaats en tijd ervan weet, van mijn levensdagen niet vergeet!
U behield mij heel mijn leven, leidde mij door al het gevaar.
Waar ik ook ging, tot in diepste dalen, steeds was ook U daar
waar ik U niet vermoedde, niet zag, zelfs niet aanwezig wist:
in mijn vreugdes en extase, in diepste nood en grootste pijn.
In Uw hoogten, in mijn diepten heb ik me tenslotte niet vergist
toen ik het allemaal niet meer wist: “Laat me zien dat U bestaat,
God, als er een God is; wil, nu ik naar U zoek, toch met mij zijn.”
Langzaam leek mijn leven op stukjes hemel, die soms opengaat.
Ik wilde toch zo graag geloven dat U ergens was voor mij,
dat de Schepper, het Mysterie, God de Almacht heel nabij
als een vriend voor me wou wezen, me tot Vader zijn wou.
Dat de macht die me gevangen hield ooit eens breken zou.
Dat breken zou mijn verzet, mijn eigengereidheid en trots,
dat een heldere bron zou ontspringen uit mijn kale rots.
Dat ik U, God, Vader kon heten, Jezus de Christus weten,
Hem als vriend, broeder, als mijn Verlosser ontmoeten.
Rabbi, bij Uw open graf wilde ik U zo graag begroeten.
Rabbi, bij Uw open graf wilde ik U zo graag begroeten.
Sinds ik “De Heer is mijn Herder” op een poort zag staan,
ik Uw Hand als een kitten, gedragen door haar moeder, voelde,
U “Kijk eens achterom,” hoorde zeggen, “Ik ben altijd meegegaan!”
zijn mijn stal, mijn graf, mijn rots, mijn hart, ziel en verstand geopend
en ging ik met U op de weg die U bedoelde: kruipend, vallend, lopend.
zijn mijn stal, mijn graf, mijn rots, mijn hart, ziel en verstand geopend
en ging ik met U op de weg die U bedoelde: kruipend, vallend, lopend.
Geen weg is meer zo zwaar als eerst, ondanks ziekte, verlies, verdriet en pijn,
U kent als geen ander mijn omstandigheden, want ik mag, of ik waak of slaap,
Uw geliefde zwart, kreupel en lam schaap op Uw sterke herdersschouders zijn.
Er zijn zekerheden waarop ik bouwen en vertrouwen mag:
Kerst, Pinksteren en Pasen vallen op één en dezelfde dag.
2003
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.