Vraag mij niet wat ik moet eten,
wel te verstaan en dan het ontbreken van de dis.
Zonder geestelijk voedsel wordt dat zeker een gemis.
Vraag dan niet wat ik moet weten;
tussen sterven en vergeten
ligt de strijd van herbeleven en
de tijd om te vergeven.
Zo volmondig toegehapt en
dan uit de school geklapt.
Juist het ritme van het leven
laat ons opstaan uit de dood;
het is meer dan zeker weten,
vraag mij niet hoe dat moet heten,
het is meer dan levend brood.
Als de poorten van de veste
steeds meer openen in de hemelse gewesten,
zal onze wereld dan verenigd zijn,
in een vaste vorm en een vloeiende lijn?
Rond, om de aarde te herscheppen.
Vraag mij niet hoe ik dat moet meten;
onze binnenwereld en ons geweten
spreken van vergeving en geduld.
Laat de zon dan beter schijnen,
alles groeit geleidelijk langs
evenwichtige lijnen;
God onze Ouders kent de zijnen.
Vraag mij wel om op te staan,
hand in hand steeds voort te gaan
om Gods wereld te verbinden,
Zijn vrede en waarheid terug te vinden.
Het is niet tegen beter weten,
wat ons wordt opgediend wordt opgegeten.
Ons geestelijk welzijn uitgediept,
ik had mij zowaar als mens verdiept.
Michael C.M. Jepkes
dinsdag 26 Maart 2002
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.