Verblind

De vrouwen zagen nog geen voorjaarsmorgen,
hadden geen oog voor 't nieuwe licht.
Hun hart was vol verdriet en zorgen,
een grauwe sluier viel over hun droef gezicht.

Hun hart was boordevol met vragen,
en in hun ziel stroomde een zwarte gloed.
maar in de bomen groeide al het welbehagen
en in de bloemen trilde nieuwe moed.

Ze liepen voort door de hernieuwde zangen
met in hun hart alleen het droeve lied.
Vervuld met nog maar één verlangen;
de laatste eer bewijzen, anders niet.

Maar samen bij het graf gekomen
greep de verwondering hen allen aan.
Een machtig lied van vreugd' en dromen
brak door hun lijden juichend baan.

'Hij is hier niet' zongen de eng'lenkoren,
'Zie 't lege graf, Hij is hier niet.
Een nieuwe tijd, een morgengloren,
vertel het voort in woord en lied.'

De vrouwen zagen 't licht weer in de bomen.
Ja heel de schepping zong van Hem.
Nu is de belofte eindelijk gekomen,
Hij gaat u voor, is in Jeruzalem.