Grote reizen
heb ik niet afgelegd
niet vele
kilometers
toch is mijn levensreis
eerlijk gezegd
langs vele pleisterplaatsen
stilgelegd

mijn hart zocht
naar waar vertrouwen
vond slechts
splinters
die samen gaandeweg
langs rouwen
nieuwe ervaringen konden
bouwen

mijn ogen gingen
eindelijk realistisch kijken
naar binnen
en buiten waar
God mijn weegschaal ging
herijken
de oude horizon moest
wijken

mijn handen tasten
nog immer langs de wegen
naar samen
mede reisgenoten
in warme zon en trieste
regen
zijn wij elkaar tot
zegen

mijn voeten lopen door
het innerlijk landschap voort
door alpenweiden
rivieren en woestijnen
tot op de bergtoppen heb ik
het gehoord:
de Eeuwige leidt mij door
de hemelpoort