Ik ben vrij maar vastgeklonken.
De boeien los maar mateloos geboeid.
Wie heeft mij de vrijheid geschonken?
Mij ontwaakt maar ook vermoeid?
Ik ben los van demonische nachten.
Toch trilt mijn hart als ik naar Hem kijk.
Ik wil niet op zijn terechtstelling wachten.
Als ik nou toch de schuldige blijk?
Ik kan nu gaan op vele nieuwe wegen.
Maar weet ik wel wat dit Hem kost?
En ben ik nu wel echt verlost?
In mijn willen kom ik Hem steeds tegen
en voel ik dat ik Zijn liefde haat
in mijn toch nog gebonden staat.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.