Jarenlang koos ik mijn leven te leven,
afgezonderd van de mensen die om mij heen
misschien zelfs probeerden hun liefde te geven,
maar ik bleef volharden en bleef maar alleen.

Geloven in vriendschap is niet zo eenvoudig,
dus kan een mens kiezen voor afzondering.
Die tijd is voorbij nu, dat maakt me gelukkig,
maar het is ook een les: een mens is géén eenling.

God heeft ons geschapen om samen te leven,
samen te werken en samen te zijn.
Waarom zouden wij dan Hem niet dat geven
waartoe Hij ons roept? Dat voorkomt zoveel pijn...

Ik bid nu om kracht voor de mens die alleen is
- hetzij zelf gekozen, hetzij een gevolg -
zodat eenzaamheid voortaan geen probléém is,
maar veeleer een kans, waarop liefhebben volgt.