Mistroostige straten
regen die druilt
als een hart dat verlaten
om liefde huilt.

Vies-natte bomen
geraakt door de wind
waar zelfs geen vogel
zijn schuilplaats in vindt.

Dra valt de avond
nacht zonder ster
de aarde lijkt eenzaam
de hemel zo ver.

geen dauw in de morgen
alleen verrijzen heel vlug
de weerkerende zorgen...
- maar mijn vreugd niet terug.

Wie kleurt nog mijn bloemen?
Wie zingt weer mijn lied?
Wie zal mijn naam noemen?
Gij zijt er!
Maar 'k hoor en 'k zie U nog niet.