Zittend in zijn lege kamer

Zittend in zijn lege kamer
gaan gedachten alsmaar door.
’t Leven trof hem als een hamer
en trok daarmee een diep spoor.
’t Liefste had hij nu verloren
wat hij hier op aarde had.
En hem jaren deed bekoren
als zijn liefste grote schat.

In gedachten diep verzonken
zag hij voor zich steeds haar beeld.
‘t Leek of haar stem had geklonken
in gesprek met hem gedeeld.
Maar de werkelijkheid is harder
met de stilte om hem heen.
Duidelijk voelt hij zich benarder
en verlaten zeer alleen.

Jezus heeft hem niet vergeten
klopte zachtjes bij hem aan.
Want Hij wilde heel graag weten
hoe ’t met deze mens zou gaan.
’t Troostwoord dat Hij heeft gesproken
luisterend naar het verdriet.
Heeft voorgoed het ijs gebroken
omdat Jezus uitkomst biedt.