De Brug

Breng jij me weg tot aan de brug
Ik ben zo bang om daar alleen te staan
Als wij daar zijn,ga niet direct terug,
maar wacht totdat ik overga
en zwaai me na,
dan voel ik me veilig en vetrouwd

Breng jij me weg tot aan de brug;
Ik heb geen idee hoe diep het water is.
De overkant lijkt me zo ver.
Je kunt de oever niet zien.
Zover het oog reikt,zie ik mist.
Ik twijfel aan het verder gaan.

Je angst voor de dood
is als de angst voor het leven:
Het nieuwe lijkt te groot
om het oude op te geven.
In de diepte van je verlangen
ligt de kennis van het nieuwe leven,

zoals de vlinder al weet van vliegen
in zijn donkere cocon.
Breng jij me weg tot aan de brug
en ga dan niet te vlug terug.
Zwaai jij me na, als ik er over ga.
Een heel klein duwtje in mijn rug

is alles wat ik verlang van jou.
Dank voor je liefde en je trouw.
Ik ga nu gauw,
want het begin is reeds in zicht:
Ik voel de warmte van een licht.

Toine Lacet

ingezonden door Elly van den heuvel d.d. 9 juni 2006