Zijn aardse levenstijd was om.
Ik ben nog steeds erg aangedaan,
Mijn omgeving snapt niet waarom.
Zo voel ik niet meer warme lippen
Op mijn mond als ik word gekust.
Nog steeds kan ik flink uitflippen
Dat hij bij God is stelt mij gerust.
De wereld is nu wel heel erg klein.
Het huis is zo enorm leeg en groot.
O. kon jij nog maar even hier zijn.
Zat ik nog maar veilig op je schoot.
Nooit meer hoor ik jouw mooie lach.
We zitten ook nooit meer naast elkaar.
Maar ik weet, er komt eens een dag,
Dan zijn wij weer voorgoed een paar.
