in de wrede noodsprong naar beneden
en de dood een einde maakte
aan de verwrongen pijn van het verleden
stond ons hart stil bij alle vragen
werd ons hart gewond door alle pijn.
Waar zijn de Handen die kunnen dragen
en zo beschermend willen zijn?
Toen jouw hart de aarde raakte
werden alle wegen afgesneden.
Was er een God die uit de hemel waakte
over al Zijn kinderen hier beneden?
Ons hart blijft pijn doen bij de vragen.
Ons hart schreeuwt in een donkere nacht
om licht dat ooit misschien zal dagen,
om troost, om liefde, om levenskracht.
Toch, toen jouw hart de aarde raakte
kwam er een Hand de hemel uit
om van verwoesting iets moois te maken.
Om te vernieuwen van binnen uit.
Zo ging jouw hart de hemel in
toen de dood een einde maakte.
God gaf jou een volmaakt en nieuw begin
waar jouw hart de aarde raakte.