Eva voor Adam

Een volmaakt anders, ontwaakt en flonkert,
maakt licht waar het ledige in mij donkert
tilt mij hoog boven wilde waterstromen
het overvloeit en voert mij met zich mee

naar droge grond in hoven van mijn dromen 
het omarmt zacht en teder als de zee
is overvloedig zoals het woud groeit
zo geurig als bloesem wat volop bloeit

Een vrouwe Adam wiens licht in mij weerkaatst
de zon die mij tussen de sterren plaatst
zij wast haar onschuld in de frisse beek
zij zweeft op vleugels op de frêle wind

zij is het lam, hulpeloos en soms week
zij is leeuwin, wakende over haar kind
zij is de vrouw,  zij is mannin
mijn gezel, mijn vriendin.

Een vreugde alom is van mij een deel
Het geschenk van Hem is volledigheid
Hij vormt ons tot volmaakt ander geheel
In Zijn Majesteit zijn wij elkaar toegewijd