In de schoenen van Daniël

Toen ik stapte in de schoenen van Daniël
werd ik toch een beetje bang,
terwijl ik biddend tot de Vader kwam
en van de nieuwe wet vernam,
ik zou niet meer mogen bidden
anders werd ik zwaar bestraft,
maar ik wou Hem blijven eren
die aan mij het leven gaf.

Toen ik stapte in de schoenen van Daniël
en besloot om door te gaan,
mijn gebeden dapper tot de Vader bracht
-drie maal daags riep ik Hem aan-,
werd ik zomaar wreed verworpen
in een leeuwenkuil gegooid,
tot een maaltijd voor de leeuwen 
ik werd plotseling een prooi.

Toen ik stapte in de schoenen van Daniël
keek ik bibberend van angst,
die hongerige wrede leeuwen aan
en ik was ontzettend bang,
toch toonde God Zijn grootheid
en bewaarde mij die nacht,
de leeuwen lieten mij in leven
iets wat niemand had verwacht.

Toen ik stapte in de schoenen van Daniël
was ik bovenal verbaasd,
want zoveel moed en lef had deze man
zijn geloof zat er niet naast,
zijn vertrouwen in de Vader
werd echt wonderlijk beloond,
zijn verraders moesten boeten
en God… Hij werd verhoogd.