Huil maar en schuil maar...

Kom in Mijn armen, huil maar en schuil maar,
'k Weet dat de weg soms te zwaar voor je is.
Kom maar, Ik zal je met liefde omgeven,
'k Weet immers wel van jouw droefenis,

van 't leven ontnomen, je tranen die stromen
de last die te zwaar op je schouders rust.
Je eenzaamheid, angstgevoel, slaaploze nachten
't ontbreken van kracht en van levenslust.

Kom maar en schuil maar, Ik zal je troosten,
je wegen verlichten, op aard' nog te gaan.
Ik bied een toekomst waar eens al jouw droefheid
zal omslaan in vreugde van tranen ontdaan.

Kom in Mijn armen, wacht maar niet langer,
schuil maar, de weg naar Mij is immers vrij.
Klop maar, Ik ben er, Ik doe voor je open,
huil maar, Ik troost je, kom maar bij Mij!

Huil maar en schuil maar...