uitslaande vleugels

ik zwaai je uit voor het laatst
je verdwijnt onder mijn vleugels vandaan
voor een andere liefde maak je plaats
en met een dubbel gevoel laat ik je gaan
 
mijn verstand zegt dat het goed is
daarvoor hebben we jou toch voorbereid
het kind dat ons vlees en bloed is
groeiend op weg naar zelfstandigheid
 
ik pak je laatste kleren in
en leg mijn wang  tegen jouw geliefde trui
snuif de geur diep binnenin
en koester het jasje van een verliefde bui
 
in de hoek staat je gitaar
die je voor je twaalfde verjaardag kreeg
soms zong je hard  “Laat me maar”
nu is de kamer opgeruimd en akelig leeg
 
Here God, ik ben zo verdrietig
ik weet niet wat er met mij gebeurt,
wat is dit toch raar en moeilijk,
het voelt zo onvolledig, zo verscheurd
 
Here God, geef me het vertrouwen
om alles in Uw hart en hand te laten
want u bent Zelf toch ook een vader
en U houdt mijn kind steeds in de gaten
 
ik zwaai je uit voor het laatst
je verdwijnt een beetje uit mijn bestaan
en ik maak voor Gods liefde plaats
want Zijn vleugels zullen vlak onder je gaan