brengt brood het onheil aan
het leven overleeft zijn doden
niet als leven oud en moe
het hoofd aan rusten toe
terwijl handen preien planten
peterselie prachtig groen
de bleke selder afgesneden
het jaar is nog niet om
geen onkruid te bespeuren
in deze strakke grond
zit een lijn van moedig doen
houvast van overleven
binnen leeg sinds toen
hoor je muren smeken
terwijl zij haar tranen droogt
de laatste foto zoent