Je maakt het mee,
ineens.
Je kunt het niet begrijpen,
maar je ervaart het wel.
Je wordt niet begrepen,
niet geaccepteerd.
Je eigenwaarde,
je eigen ik
worden door anderen de grond in geboord.
Dan voel je je zo leeg, zo onbeschrijfelijk leeg,
een gevoel dat je niet kunt omschrijven.
Je weet er geen weg mee.
God, dank U,
dat U me wel begrijpt,
dat U me zo gemaakt hebt,
dat ik mag zijn,
een parel in Uw hand.
God, dank U,
dat ik mag schitteren in Uw ogen,
dat U me bijna goddelijk hebt gemaakt.
Geef, dat ik zie,
dat mijn leven zinvol is,
dat ik er mag zijn
voor hen die me wél begrijpen.
Dank U, God, voor wie U bent.
Cees van Wijgerden
Ingezonden 28 april 2005
Gewoon.... een tiener! gedichtensite door Cees van Wijgerden.
Klik hier
