Niemand ziet die ene traan,
zo diep verborgen in mijn hart.
Niemand kent mijn pijn en smart,
oppervlakkig lijkt alles goed te gaan.
Niemand kent mijn stille verdriet
om wat niet is, maar zou kunnen zijn.
Niemand weet van mijn verborgen pijn.
Niemand!!?? Echt niet??
Een stem ineens, die ik uit duizenden herken….
Mijn kind….. Ik zie alles, Ik ken je pijn,
voor Mij kan toch niets verborgen zijn?
Je kent Me toch? Je weet toch wie Ik ben?
Je hoeft je traan niet te verstoppen.
Laat Mij je troosten, kom bij Mij.
Kom, kom nu toch dichterbij.
Je hoeft niet alles op te kroppen.
Waarom toch vlucht je weg van Mij?
Heb Ik je niet altijd kracht gegeven?
Hielp Ik je niet alle momenten in het leven?
Kom dan, kom, ik maak je vrij.
Niemand, niemand ziet nog die stille traan,
die door mijn Vader werd gedroogd.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.