Vergeten herinneringen

Mijn herinneringen die zijn zoek
heel mijn leven is een gesloten boek
alles wat ik heb meegemaakt
is in een maalstroom zoekgeraakt.

Wie was toch weer mijn lieve vrouw
waar ik misschien nog steeds van hou
ook ken ik mijn kinderen niet meer
waarom moet dat toch zijn O Heer.

Ik voel mij nu gelijk een plant
te midden in rul zand
ik heb niets om mij aan vast te klampen
mijn herinnering die verdampen.

Heel mijn verleden verdween in mist
alles werd uit mijn brein gewist
heeft het leven voor mij nog zin
zo zonder terugblik op het begin.

Zonder begin is er ook geen eind
wat houdt mij nog langer overeind
ik zie de mensen om mij heen
maar toch ben ik zo alleen.

Ik zit hier maar te staren
en laat mijn blikken varen
maar alles wat mijn ogen observeren
kan mijn brein niet meer verteren.

Het leven is een loze kreet
voor mij die van niets en niemand weet
ik weet het nu niet meer.
laat mij toch gaan O Heer.


Dolf de Jong
27 augustus 2005