Balancerend

Zwaar zijn de uren die zij niet verwachtte
als er een felle storm naar binnen jaagt
die haar met stil verdriet en angst belaagt
en haar ontmenst in pijnlijke gedachten

Licht zijn de uren die de bronnen vangen
van elke gouden zon die zich vertoont
alsof ze in een zonnehemel woont
een paradijs van tomeloos verlangen

Maar hoe de meeste uren ook verstrijken
nog in het oude jaar ontluikt haar lach
als een ontmoediging voor elke slag
waarbij de weersgesteldheid zwaar zal blijken

Ze bidt zich paradijselijke uren
en laaft zich aan de warmte en het licht
zodat de prille lach op haar gezicht
voortaan de felle stormen kan verduren

Dat nieuwe jaar voelt zij zich heel bijzonder
alsof er niets is dat haar rust verstoort
tikken de uren ongemerkt voort
en vindt ze evenwicht als in een wonder


Anne M. Hoogveld