Als een schaduw tikt de tijd voor ons uit
Niets lijkt op het begin wat wij bedachten
We kijken niet meer dan één dag vooruit
Het is toch niet het jaar dat wij dachten.
Dit jaar is nog niet echt op gang gekomen
En al onze voornemens zijn al weer weg
Ze kwamen niet verder dan dagdromen
Onze gedachten lijken wel van de leg.

We gingen met een open hart naar voren
Wilden van alles ondernemen, zoveel doen
Het hart heeft het van het verstand verloren
Zelfs van de gedachten moesten wij ons ontdoen.
Het “ik” gevoel gaat steeds meer overheersen
De medemens komt zelfs niet op de tweede plaats
Nergens meer kunnen we ons nog beheersen
We kunnen ons niet vertonen in onze woonplaats.

Soms zou ik willen dat God ons mensen
De gave geeft om met minder te leven
Wij krijgen steeds meer en meer wensen
Maar gaan minder om een ander geven.
Samenleven is in feite zeer eenvoudig
Leef vanuit je hart en geloof in God
Houd je leven voor iedereen levendig
En probeer altijd te leven naar Zijn gebod.

Als jij vandaag jouw hart open stelt
Voor een ander en morgen ook weer
Weet ik zeker dat het jaar aanbelt
Om je leven te ontdoen van oud zeer.
Het is bovendien het mooiste gebaar
Dat mensen aan elkaar kunnen geven
Zo tonen ze dat ze houden van elkaar
En echt samen in dit jaar willen leven.
Klaas van Eijbergen