maar door de rouwkaart op de mat
met groot verdriet en pijn op mijn geweten
werd ik gedreven naar de grote stad
na de kater kwam de pijn
na jaren zocht ik troost
dat alles tijdloos tijdig is
ging ik naar de rouwdienst en begrafenis
de kerk zat vol
de rouwdienst opgedragen
na preek en toespraak ongedwongen
werden de psalmen toegezongen
verscheurd werd ik in hart en ziel
plots naakt en ongeboren
geen psalm was nog hetzelfde
moest zwijgen alleen horen
de basis van mijn nog steeds geloof
werd krachtig neergehaald
ik bleek niet meer van deze kerk
mijn erfgoed was verschraald
de psalm ontdaan van poezie
tot simpele holle frazen
de nieuwe tijd moet nu de pijn verbleken
door mensen die op deze schoonheid azen.